Лічу, што аўтамабілю, які жыве ў мегаполісе, варта заязджаць на тэхабслугоўванне часцей, чым раз у 15 000 км. Тым больш што Ларгус пад маім кіраваннем стаў больш часу бываць у горадзе. Часам нам даводзіцца прарывацца скрозь глухія коркі, калі сярэдняя хуткасць падае да 15 км/г, а выдатак паліва перавышае 13 л/100 км. Прычым прабегі кароткія - па 10-12 кіламетраў у адзін бок і назад. І толькі тры не вельмі далёкія камандзіроўкі ўскосна пацвердзілі, што аўтамабіль суцэль спраўны і спажывае на трасе 6,5 л/100км.
Адным з самых правільных спосабаў падліку рэсурсу маторнага масла я лічу адзнаку пагаршэння яго якасцяў у залежнасці ад працягласці працы рухавіка. Збіраюся ўсталяваць на аўтамабіль лічыльнік мотагадзін, каб дакладней адсочваць гэты цікавы параметр. Па маіх прыкідках, рухавік з мінулага ТО адпрацаваў каля 350 гадзін. А навуковая літаратура рэкамендуе замяняць масла пасля 250-300 гадзін працы, прычым у звычайных, а не напружаных рэжымах. Што ж, паспрабую хуткім часам супаставіць тэорыю з практыкай - аб выніках паведамлю наступным разам.
У ліку самых затратных аперацый на гэтым ТО - замена рамянёў. Дыскусіі аўтааматараў аб тэрміне службы рамянёў ГРМ не заціхаюць. Многія настойваюць на ўмяшанні на 60 тысячах кіламетраў, спасылаючыся, напрыклад, на рэкамендацыі Нісана для аналагічных матораў К4М, устаноўленых на Алмерах. Аднак інструкцыя да Ларгуса загадвае мяняць рамень праз кожныя 120 тысяч кіламетраў. Мы ёй паслухмяна прытрымліваліся, і, як высветлілася, нездарма - дэмантаваны рамень не паказаў ніякіх прыкмет стомленасці. Няма падгарання вонкавай паверхні, няма падрэзу зуб'яў. Аднак слабое месца ў прывадзе ГРМ усёткі выявілася гэта ролікі (дэфекты ролікаў). Нацяжны пакуль захаваў працаздольнасць, а вось абводнай выдае пры кручэнні гук, які сведчыць аб высыханні змазкі. Правільна, што ў арыгінальны камплект рамяня ўваходзяць і абодва роліка.
Галоўныя віноўнікі «ўрачыстасці» - прывадны рамень і рамень ГРМ з спадарожнымі элементамі.
Іншае актуальнае пытанне - ці мяняць разам з рамянём ГРМ помпа астуджальнай вадкасці ? Агляд помпы пры цеснай кампаноўцы рухавіка ў маторным адсеку абцяжараны, і пачатак яе разбурэння можна прапусціць. Калі не замяніць помпа зараз, працаваць яму давядзецца аж да 240 тысяч кіламетраў. Рызыкоўна! Таму я прыняў рашэньне памяняць. Натуральна, абнавіў антыфрыз - для падтрымання добрага цеплаабмену радыятараў астуджэння і ацяпляльніка. Заадно агледзеў сальнікі размеркавальных і каленчатых валаў, цеча якіх можа прывесці да замаслівання рамяня, - праходзяць яшчэ столькі ж!
Народны метад усталёўкі рамяня, калі наносяць пазнакі на валы і па іх арыентуюцца, адпрэчыў. Але і фірмовы спосаб - з фіксацыяй трох валаў - лічу занадта складаным. Спыніўся на фіксацыі распредвалов пласцінай, выпілаванай з прыдатнага кавалка пяціміліметровага дзюраля, а становішча коленвала проста пазначыў. Рэкамендую такі спосаб усім, хто сабраўся самастойна мяняць рамень.
Абнаўленне свечак запальвання яшчэ раз пацвердзіла, што за чысцінёй студняў патрэбна вока ды вока. Перад выкручваннем старых свечак варта ачысціць студні пыласосам з вузкай трубкай. Пасля выдалення свечак яшчэ раз прапыласосьце пасадачныя месцы і, вырабіўшы трохі сухога графіту на разьбярства, загарніце новыя свечкі пакладзеным момантам.
Рэгулятар халастога ходу зарос тоўстым пластом нагару.
Рэгулятар халастога ходу аўтамабіля праслужыў каля 100 тысяч кіламетраў без нараканняў. А затым стаў даваць збоі ў працы: не заўсёды сапраўды дазаваў падачу паветра на халастым ходу, што прыводзіла да плывучых абарачэнняў. Прыйшлося зняць яго і старанна прамыць вадкасцю для чысткі карбюратараў - дэфект сышоў. Але, нібы пакрыўдзіўшыся на ўмяшанне, успыхнула лямпа Check Engine. На працы рухавіка гэта ніяк не адбівалася, таму я пагасіў дражніла сімвал, выкарыстаўшы прымітыўны сканер ELM 327. Больш лямпа не загаралася. Дарэчы, усім аўтааматарам, хто займаецца рамонтам, вельмі раю асвоіць гэты недарагі і нескладаны прыбор.
Агляд хадавой часткі, тармазной сістэмы і рулявога кіравання толькі пацвердзіў легендарную надзейнасць аўтамабіляў, пабудаваных на платформе В0. Толькі пярэднія калодкі папрасіліся на замену. Тармазныя дыскі, вядома, тонкаватыя, але да наступнай ракіроўкі калодак дажывуць.
Адслаенне фарбы разам з антыгравійным пакрыццём. Але парог не іржавее!
Аб гэтым мала хто ўспамінае, але на кожным ТО пакладзена аглядаць кузаў на прадмет пашкоджанняў лакафарбавага пакрыцця. Калі не лічыць невялікіх і неквітнеючых сашпіліўшы ад камянёў, усё выдатна. Але выклікае здзіўленне адслаенне вялікага кавалка фарбы разам са штатным антыгравійным пакрыццём у задняй частцы правага парога. І гэта тое месца, якога не дакраналіся ні дамкрат, ні лапа пад'ёмніка. Магчыма, вінаватая пескоструйка ад пярэдняга кола. Прычым на іншым баку такога няма.